| Over Liselore

jouw tranen | drogen op | in woorden 

Er was eens… een leventje dat groeide in mijn buik. Vanaf de eerste roze streep wilde ik het de wereld, de sterren, het universum geven. Maar het leven nam een onverwachte wending. Ik werd geconfronteerd met het maken van een keuze waarvan ik nooit had verwacht deze te moeten maken op mijn 32e.

Een keuze die ik ook niet wílde maken. Maar een moeder doet nu eenmaal alles om haar kind te beschermen. Zelfs als dit betekent dat haar kind nooit geboren zal worden. Het brak mijn hart en scheurde een stuk uit mijn ziel. Negen weken in mijn buik, een leven lang in stilte de herinnering meedragen aan wat was en wat als. 

Zijn naam is Lukas

Ik noemde mijn kind Lukas. Een herinnering. Aan mij gegeven om te dragen op mijn pad van rouw. Over hem praten kon ik niet, schrijven kon ik wel. Rauwe lappen tekst vol verdriet, woede en schuldgevoel. Teksten die met de tijd ook zachter en liefdevoller werden.

Zo ontstond er een tastbare herinnering in de vorm van een verhaal. Een verhaal om te bewaren, om even weg te kunnen leggen én weer op te pakken. Daarnaast ontwikkelde ik mijn eigen rituelen om Lukas te blijven (herinn)eren. Zodat hij – het kind dat ik ooit letterlijk in mij droeg en voor altijd met mij mee zal dragen – nooit wordt vergeten.

Donkere nacht van de ziel

Het stille verlies van Lukas en de rouw die daarop volgde; het was één van de donkerste nachten van mijn ziel. Niet alleen kreeg ik te maken met intense rouw, maar ook met het taboe dat er nog steeds rust op (rouw na) abortus en andere vormen van stil verlies. Ik heb mij ontzettend eenzaam gevoeld daar in het donker. Maar… vanuit het donker bewoog ik mij op geheel eigen wijze weer naar het licht.

Door het verlies van Lukas ben ik mij nog meer bewust geworden van het feit dat ik leef om te leren én om te brengen. De vorm die dit voor mij heeft aangenomen ligt in het – helpen – helen van een stil verlies. Dat is waar de herinneringsverhalen en herinneringsrituelen na een stil verlies uit zijn ontstaan. Als eerbetoon aan alle kinderen die voor eeuwig in de harten van hun ouders zullen blijven leven.