wanneer jij geboren wordt en de nacht jou welkom heet
spits ik mijn kinderoren, ik wil een zusje, maar hoor al
jouw naam, troost wordt mij als eerstgeborene geboden
in mijn armen mag jij liggen; de laatstgeborene
de lijn is gebroken…
kom maar hier, kom snel, met je scheve muts en
gedraaide sjaal, het speelgoedautootje in de hand
kom maar, kom, klein broertje, ik draag je wel
zolang het gaat, zolang het lukt, zolang je maar wil
de lijn is gebroken…
bloedlijnen vertakken zich naar wegen, je wandelt
niet langer mee aan mijn hand, al breakend beweeg je
over het podium van je leven, angstvallig, met je
vleugels strak ingetrokken; wachtstand
de lijn is gebroken…
je bent zo snel jong-oud geworden, gekwelde lijnen
in je gezicht, honderden pagina’s ellende heb je vol
geschreven, ik mag meelezen, te laat, het door jou
opgegeven wachtwoord; weggevaagd
de lijn is gebroken…
leugens vormen littekens op mijn tong, als je vraagt of
het ooit nog goed zal komen, je neemt je eigen besluit
kom, klein broertje, kom, voor de laatste keer in mijn armen
je bent de laatstgeborene; het begin en het eind
Copyright © 2024 | Liselore Rugebregt
Luister het gedicht:
Heeft deze tekst je geraakt en wil je ‘m graag (gedeeltelijk) overnemen of gebruiken? Neem dan eerst contact op voor toestemming.
Uitgelichte afbeelding: Stein Egil Liland via Pexels.com
Tags: suïcide | rouw | afscheid | familiesysteem