Het gras is uitgedroogd. De scherpe puntjes prikken zachtjes in mijn voeten. Elk prikje als een vriendelijke herinnering om niet te ver af te dwalen. In gedachten. Verloren. Te. Raken. Om in de zon te blijven lopen, ook al verlang ik naar de schaduw van de berghellingen. Luisterend naar het Lees verder
Soms zie ik hem… in wat was en wat had kunnen zijn. Als ik opkijk en in de verte staar door het raam. Ineens fietst hij dan langs. Ik herken hem meteen, in het silhouet van een ander. Nog sneller dan mijn gedachten kunnen gaan, zetten mijn benen zich in Lees verder
wanneer jij geboren wordt en de nacht jou welkom heet spits ik mijn kinderoren, ik wil een zusje, maar hoor al jouw naam, troost wordt mij als eerstgeborene geboden in mijn armen mag jij liggen; de laatstgeborene de lijn is gebroken… kom maar hier, kom snel, met je scheve muts Lees verder